Niet meer dan terecht vindt het huidig bestuur (CD&V – N-VA) dat de realisatie van een nieuw woonzorgcentrum dé prioriteit is.
Het zou dan ook logisch geweest zijn om verder te werken op de concrete plannen die in 2018 onder het vorig bestuur (o.l.v. Ruimte) werden opgesteld voor de bouw van een modern woonzorgcentrum, een dagverzorgingscentrum, een multifunctioneel seniorenrestaurant en assistentiewoningen. Deze plannen kwamen tot stand na een uitgebreide studie en op basis van tal van adviezen. Die vertrokken vanuit een onderbouwde visie op een kwaliteitsvolle en betaalbare ouderenzorg, georganiseerd in kleine leefgroepen in verschillende gebouwen, weg van de klassieke grijze zorgblok. Omdat bouwen in een beschermde site geen evidentie is, werden de plannen al afgetoetst met het Vlaams Agentschap Erfgoed.
Ook het idee om de uitbating van het WZC via het pas opgericht intergemeentelijk samenwerkingsverband ‘De Zorgband’ te laten verlopen, werd onbegrijpelijk verlaten. Zo goed als alle ons omliggende gemeenten besloten om in de Zorgband te stappen en de uitbating dus in publieke handen te houden. Op die manier konden ze genieten van de (financiële) voordelen van een schaalvergroting, een grotere poule van zorgkundigen en een efficiëntere uitbating zonder verlies van de zorgkwaliteit. Alleen De Pinte bleef achter en besloot vanuit een eigen groot gelijk een andere richting uit te gaan.
De huidige meerderheid koos ervoor om te vertrekken van een wit blad. Er werd een zoektocht opgestart naar een private partner om samen een woonzorgvereniging mee op te richten voor de bouw en de uitbating. Alle plannen, opgedane ervaring en nuttige informatie werden overboord gegooid.
Ruimte heeft zich in dat traject steeds kritisch doch constructief opgesteld, ook omdat de realisatie van een nieuw woonzorgcentrum nu eenmaal geen politieke spelletjes nodig heeft.
Begin november 2021 besliste de voorkeurkandidaat om zich terug te trekken. Uiteraard heeft de coronapandemie ervoor gezorgd dat alles langer duurde, maar het is verkeerd om te stellen dat dit de zandbank was waarop het schip is vastgelopen. De kandidaat gaf ook aan dat het gebrek aan een zorgstrategisch plan en het uiteindelijke financiële plaatje een te groot risico vormden.
Halfweg in deze bestuursperiode staan we dus nog nergens met ons WZC. Het personeel en de bewoners zien hun hoop op een betere werk- en woonomgeving opnieuw in duigen vallen.
Plots is het bestuur alsnog bereid om de piste van de Zorgband verder te bekijken. Benieuwd of ook de bestaande plannen opnieuw op de tafel komen. Ook nu blijft Ruimte bereid om mee te denken. Intussen zijn drie kostbare jaren verstreken.